نسبت‌های فیبوناچی اصلاحی یا ریتریسمنت در ترید

تریدرها در فارکس از نسبت‌های فیبوناچی اصلاحی در معامله گری خود بسیار استفاده می کنند. در صفحه مربوط به نظریه فیبوناچی به صورت کلی در این مورد توضیح دادیم. پس اگر با آن آشنا نیستید حتما پیشنهاد می کنیم این مقاله و مقالات بعدی که درباره نسبت‌های فیبوناتچی اکستنشن و ترکیب فیبوناچی با حمایت و مقاومت است را هم دنبال کنید.

فیبوناچی موضوعی بسیار گسترده است و مطالعات بسیار متفاوتی با اسامی عجیب در این زمینه انجام شده است اما ما می خواهیم از صفر تا صد آن را مورد بررسی قرار دهیم. پس بیایید در این مقاله از آموزش فارکس ابتدا شما را با خود آقای لئوناردیو آشنا کنیم!

نسبت‌های فیبوناچی اصلاحی چیست؟

نسبت‌های اصلاحی فیبوناچی، که از دنباله فیبوناچی نشات می گیرد، خطوط افقی هستند که نشان می دهند که حمایت و مقاومت یا به تعبیر دیگر عرضه و تقاضا در فارکس در کجا ممکن است رخ دهد.

هر سطح با درصدی همراه است. درصد نشان می دهد که قیمت چقدر از یک حرکت قبلی عقب نشینی کرده است. سطوح اصلاحی فیبوناچی 23.6%، 38.2%، 61.8% و 78.6% است. در حالی که به طور رسمی یک نسبت فیبوناچی نیست، 50٪ نیز استفاده می شود.

این ابزار مفید است زیرا می توان آن را بین هر دو نقطه قیمت مهم مانند یک سقف و یک کف قیمتی ترسیم کرد. سپس نشانگر سطوح فیبوناچی اصلاحی بین آن دو نقطه را ایجاد می کند.

فرض کنید قیمت یک سهم 10 دلار افزایش یافته و سپس 2.36 دلار کاهش یابد. در آن صورت، 23.6% را پس گرفته است که یک عدد فیبوناچی است. اعداد فیبوناچی در سراسر طبیعت یافت می شوند. بنابراین، بسیاری از معامله گران معتقدند که این اعداد در بازارهای مالی نیز مرتبط هستند.

سطوح اصلاحی فیبوناچی به نام ریاضیدان ایتالیایی لئوناردو پیسانو بیگولو، که معروف به لئوناردو فیبوناچی بود، نامگذاری شد. با این حال، فیبوناچی دنباله فیبوناچی را ایجاد نکرد. در عوض، فیبوناچی این اعداد را پس از اطلاع از آنها از تجار هندی به اروپای غربی معرفی کرد. سطوح اصلاح فیبوناچی در هند باستان بین 450 تا 200 قبل از میلاد فرموله شد.

نکات مهم فیبوناچی بازگشتی

فرمول نسبت‌های فیبوناچی اصلاحی

نسبت‌های اصلاحی فیبوناچی فرمول ندارند. هنگامی که این شاخص ها بر روی نمودار اعمال می شود، کاربر دو نقطه را انتخاب می کند. پس از انتخاب آن دو نقطه، خطوط بر حسب درصدی از آن حرکت رسم می شوند.

فرض کنید قیمت از 10 دلار به 15 دلار افزایش می یابد و این دو سطح قیمت نقاطی هستند که برای ترسیم فیبوناچی اصلاحی استفاده می شوند. سپس، سطح 23.6% در 13.82 دلار (15 دلار – (5 دلار × 0.236) = 13.82 دلار خواهد بود. سطح 50% در 12.50 دلار (15 دلار – (5 دلار × 0.5) = 12.50 دلار خواهد بود.

نسبت‌های فیبوناچی اصلاحی را می توان برای ورود به معامله، تعیین سطوح حد ضرر یا تعیین اهداف قیمت یا همان حد سود استفاده کرد. به عنوان مثال، یک معامله گر ممکن است یک سهم را در حال افزایش ببیند. پس از یک حرکت صعودی، دوباره به سطح 61.8 درصد می رسد. سپس، دوباره شروع به بالا رفتن می کند.

از آنجایی که جهش در سطح فیبوناچی در طول یک روند صعودی رخ می دهد ، معامله گر تصمیم به خرید می گیرد. معامله‌گر ممکن است حد ضرر را در سطح 61.8 درصد تعیین کند، زیرا نزول قیمت به پایین تر از این سطح می‌تواند نشان‌دهنده شکست رالی صعودی باشد.

سطوح فیبوناچی اصلاحی نیز به روش های دیگری در تحلیل تکنیکال به وجود می آیند. به عنوان مثال، آنها در الگوهای گارتلی و نظریه امواج الیوت رایج هستند . پس از یک حرکت قابل توجه قیمت به بالا یا پایین، این اشکال تحلیل تکنیکال نشان می دهد که معکوس ها تمایل دارند نزدیک به سطوح فیبوناچی خاصی رخ دهند.

هنگامی که سایر ابزارهای تحلیل در کنار فیبوناچی اصلاحی استفاده می شود، روندهای بازار با دقت بیشتری شناسایی می شوند.

سطوح اصلاحی فیبوناچی بر خلاف میانگین متحرک ثابت هستند . ماهیت ثابت سطوح قیمت امکان شناسایی سریع و آسان را فراهم می کند. این به معامله‌گران و سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا زمانی که سطوح قیمت‌ها آزمایش می‌شوند، محتاطانه واکنش نشان دهند. این سطوح، نقاط عطفی هستند که در آن‌ها نوعی عمل قیمت، یا برگشت یا شکست، انتظار می‌رود.

فیبوناچی اصلاحی در مقابل اکستنشن

در حالی که فیبوناچی اصلاحی درصدهایی را برای عقب نشینی یا اصلاح قیمتی پیدا می کند، فیبوناچی درصدهایی را برای حرکت در جهت روند اعمال می کنند. به عنوان مثال، یک سهم از 5 دلار به 10 دلار می رسد و سپس به 7.50 دلار باز می گردد. حرکت از 10 دلار به 7.50 دلار یک اصلاح است. اگر قیمت دوباره شروع به افزایش کند و به 16 دلار برسد، این یک فیبوناچی اکستنشن است.

محدودیت های استفاده از این نسبت ها

در حالی که سطوح اصلاحی نشان می دهد که قیمت ممکن است در کجا حمایت یا مقاومت پیدا کند، هیچ اطمینانی وجود ندارد که قیمت واقعاً در آنجا متوقف شود. به همین دلیل است که اغلب از سیگنال‌ های تایید دیگر استفاده می‌شود، مانند شروع به جهش قیمت از سطح مورد نظر.

استدلال دیگر علیه سطوح اصلاحی فیبوناچی این است که تعداد آنها به قدری زیاد است که احتمالاً قیمت اغلب نزدیک به یکی از آنها معکوس می شود. مشکل این است که معامله گران در تلاش هستند تا بدانند کدام یک در هر زمان خاص مفید خواهد بود. زمانی که نتیجه نمی‌دهد، همیشه می‌توان ادعا کرد که معامله‌گر باید به جای آن سطح اصلاح فیبوناچی دیگری را دنبال می‌کرد.

چرا سطوح اصلاحی فیبوناچی مهم هستند؟

در تحلیل تکنیکال، سطوح اصلاحی فیبوناچی مناطق کلیدی را نشان می‌دهد که ممکن است یک سهام معکوس یا متوقف شود. نسبت های رایج شامل 23.6٪، 38.2٪ و 50٪ در میان دیگران است. معمولاً، این موارد بین یک نقطه بالا و یک نقطه پایین برای یک اوراق بهادار رخ می دهد که برای پیش بینی جهت آینده حرکت قیمت آن طراحی شده است.

چگونه می توان سطوح فیبوناچی اصلاحی را در نمودار اعمال کرد؟

به عنوان یکی از رایج‌ترین استراتژی‌های معاملاتی تکنیکال، یک معامله‌گر می‌تواند از سطوح فیبوناچی اصلاحی برای نشان دادن محل ورود به معامله استفاده کند. به عنوان مثال، یک معامله گر متوجه می شود که پس از حرکت قابل توجه، سهام 38.2٪ کاهش یافته است. با شروع روند صعودی سهام، آنها تصمیم می گیرند وارد معامله شوند. از آنجایی که سهام به سطح فیبوناچی رسیده است، زمان مناسبی برای خرید تلقی می‌شود، و معامله‌گر حدس می‌زند که سهام پس از آن مجدداً ردیابی می‌کند یا ضررهای اخیر خود را بازیابی می‌کند.

سخن پایانی

فیبوناچی اصلاحی ابزار مفیدی است که به معامله گران کمک می کند سطوح حمایت و مقاومت را شناسایی کند. با اطلاعات جمع آوری شده، معامله گران می توانند ترید کنند، سطوح حد ضرر را شناسایی کنند و اهداف قیمتی را تعیین کنند. اگرچه فیبوناچی بازگشتی مفید است، معامله گران اغلب از شاخص های دیگری برای ارزیابی دقیق تر روندها و تصمیم گیری بهتر در معاملات استفاده می کنند.